Kalendarium życia
Świętej s. Marii Faustyny Heleny Kowalskiej
ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia

25 sierpnia 1905

Helenka Kowalska przyszła na świat jako trzecie z dziesięciorga dzieci Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec.

27 sierpnia 1905

Dziewczynka zostaje ochrzczona w parafii św. Kazimierza w Winicach Warckich przez proboszcza  ks. Józefa Chodyńskiego. W dzieciństwie cechują ją umiłowanie do modlitwy, pracowitość, posłuszeństwo oraz wielka wrażliwoœć na ludzką biedę.

Rok 1912

Siedmioletnia Helenka po raz pierwszy słyszy w swojej duszy głos wzywający ją do życia doskonalszego.

Rok 1914

Mała Helenka przystępuje do Pierwszej Komunii św. udzielonej przez proboszcza parafii Winice, ks. Pawłowskiego. Dziewczynka przeżyła głęboko tę uroczystość będąc świadomą obecnoœci Boga w swej duszy.

Wrzesień 1917

Helenka Kowalska rozpoczyna naukę w szkole podstawowej w Winicach.

Rok 1921

Aby pomóc rodzicom, szesnastoletnia Helenka rozpoczyna pracę u zaprzyjaźnionej rodziny Goryszewskich w Aleksandrowie Łódzkim.

Rok 1922

Po roku pracy Helena wraca do domu i oświadcza rodzicom o swoim zamiarze wstąpienia do klasztoru. Spotyka ją stanowcza odmowa rodziców. Rozczarowana Helena stara się oddalić od siebie wewnętrzne natchnienia, co sprawia jej wiele udręki.

Jesień 1922

Helena ponownie podejmuje pracę by pomóc rodzicom. Tym razem u trzech tercjarek w Łodzi.

2 lutego 1923

Zgłasza się do pracy u Marcjanny Sadowskiej, właścicielki sklepu zamieszkałej w Łodzi przy ulicy Abramowskiego 29, dokąd skierowało Helenę Biuro Pośrednictwa Pracy. Pozostaje tam do 1 lipca 1924 roku.

Lipiec 1924

Pod wpływem prośby Jezusa, dziewiętnastoletnia Helena udaje się do Warszawy z zamiarem wstąpienia do klasztoru. W podróż wyrusza bez niczego, w sukni którą miała na sobie w chwili podjęcia decyzji. Siostrze poleca pożegnać rodziców... W Warszawie próbuje wstąpić do różnych klasztorów. W końcu przyjmuje ją przełożona warszawskiego domu Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia - matka Michaela Moraczewska. Matka Michaela poleca Helenie Kowalskiej zapracować na skromną wyprawę.

Lato 1924

Helena rozpoczyna pracę u Aldony Lipszycowej, zamieszkałej w Ostrówku koło Warszawy jako pomoc domowa.

1 sierpnia 1925

Helena ponownie zgłasza się do Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie przy ulicy Żytniej 3/9. Tym razem zostaje przyjęta i rozpoczyna postulat.

Sierpień 1925

Helena chce opuścić Zgromadzenie, ponieważ sądzi, że ma tam zbyt mało czasu na modlitwę. Uświadomiona przez Jezusa, postanawia pozostać.

Sierpień 1925

Przełożona wysyła Helenę do domu letniskowego Zgromadzenia w Skolimowie pod Warszawą, aby wzmocniła swe siły.

23 stycznia 1926

Wyjazd Heleny do domu Nowicjackiego w Krakowie w celu dokończenia postulatu.

30 kwietnia 1926

Po odbyciu ośmiodniowych rekolekcji, Helena Kowalska przystępuje do obłuczyn zakonnych, otrzymuje habit i imię zakonne - Maria Faustyna.

20 czerwca 1926

Zmiana na urzędzie s. Mistrzyni Nowicjatu.

Marzec - Kwiecień 1927

Siostrę Faustynę zaczynają ogarniać ciemności duchowe, które trwać będą prawie do końca Nowicjatu. Poddana próbie nowicjuszka otrzyma wielką pomoc duchową, ze zwolnieniami od ćwiczeń włącznie, od Siostry Mistrzyni Marii Józefy Brzozy.

16 kwietnia 1928

W Wielki Piątek zbolałą Siostrę Faustynę ogarnia żar miłości Bożej. Jaśniej poznaje jak wiele cierpiał dla niej Jezus, zapominając cierpienia które sama przeżyła.

20 kwietnia 1928

Początek rekolekcji poprzedzających złożenie ślubów czasowych.

30 kwietnia 1928

Siostra Faustyna składa pierwsze śluby zakonne, które będą ponawiane co roku przez pięć najbliższych lat.

6-10 października 1928

W Zgromadzeniu Matki Bożej Miłosierdzia odbywa się Kapituła Generalna. Przełożoną Generalną zostaje Matka Michaela Moraczewska. Matka Michaela będzie przez całe życie Siostry Faustyny jej przełożoną. W chwilach trudnych będzie jej służyła pomocą i pociechą.

31 października 1928

Siostra Faustyna wyjeżdża do Domu Zgromadzenia przy ulicy Żytniej w Warszawie gdzie wyznaczono jej pracę w kuchni.

21 lutego 1929

Siostra Faustyna udaje się do Wilna, by zastąpić tam siostrę jadącą na trzecią probację.

11 kwietnia 1929

Rannym pociągiem wyjeżdża Siostra Faustyna z Wilna do Warszawy, gdzie wkrótce zostaje przydzielona na okres paru miesięcy do nowo powstającego Domu Zgromadzenia przy ulicy Hetmańskiej. W momencie powrotu, wychowanki z którymi Siostra Faustyna pracowała obiecują, że pójdą za nią do domu na Żytniej.

7 lipca 1929

Siostra Faustyna zostaje wysłana do Domu Zgromadzenia w Kiekrzu koło Poznania, gdzie zastępuje w kuchni chorą siostrę.

Październik 1929

Powrót do Warszawy.

Maj - Czerwiec 1930

Siostra Faustyna zostaje przeznaczona do domu Zgromadzenia w Płocku. Pracuje tam kolejno w piekarni, kuchni i sklepie piekarniczym. Podczas swej bytności w Płocku, siostra wyjeżdża również do domu Zgromadzenia w Białej.

22 lutego 1931

Wizja Pana Jezusa, który każe jej malować obraz według wzoru jaki widzi.

Listopad 1932

Siostra Faustyna przyjeżdża do Warszawy na Trzecią Probację, jaką Siostry Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia odprawiają przed złożeniem ślubów wieczystych.

Listopad 1932

Siostra Faustyna wyjeżdża do Walendowa, aby odprawić rekolekcje przed rozpoczęciem Trzeciej Probacji.

1 grudnia 1932

Wraz z innymi Siostrami zaczyna Trzecią Probację pod kierunkiem siostry Małgorzaty Gimbutt.
Trzecia probacja w Zgromadzeniu trwa pięć miesięcy. W tym czasie Siostra Faustyna pracuje w magazynie odzieżowym, jako pomoc Siostrze Zuzannie Tokarskiej.

Marzec 1933

Do Siostry Faustyny przyjeżdża jej młodsza siostra Wanda Kowalska.

18 kwietnia 1933

Faustyna wraz z innymi siostrami przyjeżdża do Krakowa, by odprawić ośmiodniowe rekolekcje i złożyć śluby wieczyste.

21 kwietnia 1933

Tego dnia wieczorem Siostra Faustyna wraz ze swoimi towarzyszkami rozpoczyna ośmiodniowe rekolekcje pod kierunkiem O. Wojnara T.J.

1 maja 1933

Siostra Faustyna składa śluby wieczyste. Ceremoniom ślubów przewodniczył ks. Bp Stanisław Rospond.

25 maja 1933

Wyjazd Siostry Faustyny do Wilna. Wieczorem jest już na miejscu.

2 stycznia 1934

Siostra Faustyna po raz pierwszy udaje się do artysty malarza Eugeniusza Kazimirowskiego, który ma malować obraz Miłosierdzia Bożego.

29 marca 1934

Siostra Faustyna ofiaruje się za grzeszników, a szczególnie za te dusze, które straciły ufność w Miłosierdzie Boże.

Kwiecień 1934

Ukończony zostaje obraz Miłosierdzia Bożego, który pod dyrektywą Siostry Faustyny wykonał malarz E. Kazimirowski. Widząc gotowe dzieło zakonnica płacze, że Pan Jezus nie jest tak piękny jak go widziała.

26 lipca 1934

Siostra Faustyna leży chora na przeziębienie.

28 lipca 1934

Ponownie zabiera się do pisania Dzienniczka.

12 sierpnia 1934

Silne zasłabnięcie Siostry Faustyny. Wezwana zostaje dr Maciejewska oraz ks. Sopoćko, który udziela chorej Sakramentu Chorych.

13 sierpnia 1934

Zdrowie Siostry Faustyny ulega poprawie.

26 października 1934

Idąc z dziewczętami z ogrodu na kolację o godzinie 1750, Siostra Faustyna widzi Pana Jezusa nad kaplicą w Wilnie w takiej postaci jak go widziała w Płocku - z promieniami bladym i czerwonym. Promienie ogarniały kaplicę Zgromadzenia, infirmierię wychowanek, a następnie rozeszły się na cały świat.

15 lutego 1935

Siostra Faustyna otrzymuje wiadomość o ciężko chorej matce i tego samego wieczoru wyjeżdża do swojego rodzinnego domu we wsi Głogowiec.
Wracając z Głogowca zakonnica wstępuje do Warszawy, by zobaczyć się z Matką Generalną Michaelą Moraczewską i dawną Mistrzynią - siostrą Marią Józefą Brzozą. Po kilku dniach powraca do Wilna.

4 marca 1935

Siostry Petronela i Faustyna jadą wózkiem Zgromadzenia na "Kaziuka", aby zakupić narzędzia i naczynia gospodarcze potrzebne w domu.

29 września 1935

Siostra Faustyna wraz z innymi siostrami udaje się do kościoła świętego Michała na 4-to godzinne nabożeństwo. Rektorem tego kościoła był wówczas ksiądz Michał Sopoćko, kierownik duchowy Siostry Faustyny.

19 października 1935

Siostra Antonina z Siostrą Faustyną jadą na ośmiodniowe rekolekcje do Krakowa.

4 listopada 1935

Wieczorem Siostra Faustyna wraca do Wilna

8 stycznia 1936

Siostra Faustyna składa wizytę Metropolicie wileńskiemu, ks. Arcybiskupowi Romualdowi Jałbrzykowskiemu i oznajmia mu, że Pan Jezus żąda założenia nowego zgromadzenia.

17 marca 1936

Przełożona w Wilnie - siostra Borgia Tichy - otrzymuje wiadomość od Matki Generalnej o zmianie Siostry Faustyny z domu w Wilnie do Domu Zgromadzenia w Walendowie.

19 marca 1936

Siostra Borgia udaje się do Arcybiskupa Jałbrzykowskiego w sprawie Siostry Faustyny.

21 marca 1936

Siostra Faustyna opuszcza Wilno porannym pociągiem udając się do Warszawy, gdzie pozostanie przez kilka dni.

25 marca 1936

Przyjazd Siostry Faustyny do Walendowa, gdzie siostry witają ją bardzo serdecznie i radośnie.

Kwiecień 1936

Po upływie kilku tygodni Siostra Faustyna zostaje przeniesiona do pobliskiego wiejskiego domu w miejscowości Derdy. W nowym miejscu Siostra Faustyna raduje się pięknem przyrody otaczającym tamtejszy dom, a swoją radość opisuje listownie ks. Sopoćce.

11 maja 1936

Razem z Siostrą Edmundą Sekul, Siostra Faustyna udaje się na stały pobyt do Krakowa, gdzie pracuje w ogrodzie, a następnie przy furcie.

19 czerwca 1936

Siostra Faustyna wraz z innymi siostrami bierze udział w procesji Serca Bożego u Ojców Jezuitów przy ulicy Kopernika 26.

14 września 1936

Ks. Arcybiskup Jałbrzykowski jadąc do Tarnowa, odwiedza dom w Krakowie i poświęca kilka chwil na rozmowę z Siostrą Faustyną.

19 września 1936

Siostra Faustyna jest na badaniu lekarskim na Prądniku.

20 października 1936

Siostra Faustyna odprawia ośmiodniowe rekolekcje w Krakowie.

9 grudnia 1936

Przełożeni wysyłają Siostrę Faustynę do szpitala na Prądniku w celu ratowania jej zdrowia.

13 grudnia 1936

Spowiedź Siostry Faustyny przed Panem Jezusem.

24 grudnia 1936

Za pozwoleniem lekarza, Siostra Faustyna przyjeżdża na święta Bożego Narodzenia do domu zakonnego.

27 grudnia 1936

Siostra Faustyna powraca do szpitala na Prądniku na dalszą kurację.

27 marca 1937

Znacznie polepszony stan zdrowia pozwala Siostrze Faustynie na powrót do domu Zgromadzenia w Łagiewnikach.

13 kwietnia 1937

Stan zdrowia zakonnicy tak się pogarsza, że zostaje zmuszona pozostać w łóżku.

14 kwietnia 1937

Zmęczona chorobą siostra prosi Pana Jezusa o zdrowie i zostaje wysłuchana.

23 kwietnia 1937

Korzystając z trwających rekolekcji, Siostra Faustyna odprawia sobie trzydniówkę.

29 kwietnia 1937

Po rekolekcjach Siostra Faustyna rozmawia ze swą dawną Mistrzynią siostrą Marią Józefą Brzozą.

4 maja 1937

Siostra Faustyna otrzymuje od Przełożonej Generalnej Matki Michaeli Moraczewskiej pozwolenie na wystąpienie ze Zgromadzenia.

20 lipca 1937

Siostra Faustyna dowiaduje się, że ma wyjechać do Rabki.

29 lipca 1937

Wyjazd do Rabki.

10 sierpnia 1937

Siostra Faustyna powraca z Rabki ponieważ nie odpowiadał jej tamtejszy klimat i czuła się gorzej.

12 sierpnia 1937

Ks. prof. Michał Sopoćko przejeżdżając przez Kraków wstępuje do domu Zgromadzenia i widzi się przez chwilę z Siostrą Faustyną.

25 sierpnia 1937

Ksiądz Sopoćko przyjeżdża na kilka dni do Krakowa ku uciesze Siostry Faustyny, która pragnęła się z nim zobaczyć.

29 sierpnia 1937

Siostra Faustyna otrzymuje pozwolenie na dłuższą rozmowę z księdzem profesorem Sopoćką.

6 września 1937

Siostra Faustyna dostała zmianę obowiązku z ogrodu do furty zakonnej.

19 września 1937

Siostrę Faustynę odwiedza jej brat Stanisław Kowalski.

27 września 1937

Siostra Faustyna wraz z przełożoną domu Siostrą Ireną Krzyżanowską wychodzi do miasta w sprawie drukowania obrazków Miłosierdzia Bożego.

21 kwietnia 1938

Decyzją przełożonych Siostra Faustyna zostaje ponownie wysłana do szpitala na Prądniku ze względu na pogarszający się stan jej zdrowia.

2-5 czerwca 1938

Siostra Faustyna odprawia rekolekcje w szpitalu

Czerwiec 1938

Siostra Faustyna przestaje pisać dzienniczek.

Lipiec 1938

Matka Generalna Zgromadzenia - Michaela Moraczewska - odwiedza Siostrę Faustynę na Prądniku.

Sierpień 1938

Ostatni list Siostry Faustyny do Przełożonej Generalnej, w którym przeprasza za wszystkie uchybienia całego życia i który kończy słowami: do zobaczenia w niebie.

24 sierpnia 1938

Siostra Kamila, będąca również w tym czasie na Prądniku, telefonuje do przełożonej, że Siostrze Faustynie znacznie się pogorszyło. Siostra Irena Krzyżanowska - przełożona domu w Krakowie - przyjeżdża do szpitala i spędza całą noc przy Siostrze Faustynie.

25 sierpnia 1938

Ksiądz T. Czaputa, kapelan domu Zgromadzenia w Krakowie, przyjeżdża na Prądnik, by udzielić Siostrze Faustynie Sakramentu Chorych.

28 sierpnia 1938

Ksiądz Sopoćko, będąc w Krakowie, odwiedza Zgromadzenie, a także bywa kilka razy u chorej Siostry Faustyny na prądniku.

2 września 1938

Ks. prof. Sopoćko będąc na Prądniku w szpitalu widzi Siostrę Faustynę w ekstazie.

17 września 1938

Siostra Faustyna zostaje przywieziona z Prądnika. Jest bardzo słabiutka. Prawie nie przyjmuje żadnych pokarmów. Jest spokojna i bardzo budująca. Wyczekuje chwili w której połączy się z Panem Jezusem i wcale nie boi się śmierci.

22 września 1938

Siostra Faustyna czuje się coraz bardziej słaba, przeprasza całe Zgromadzenie (zgodnie z panującym zwyczajem) za swe mimowolne uchybienia i spokojnie oczekuje spotkania ze swoim Niebieskim Oblubieńcem.

26 września 1938

Ks. prof. Sopoćko odwiedza po raz ostatni Siostrę Faustynę w Krakowie. Zakonnica mówi mu wówczas: Zajęta jestem obcowaniem z Ojcem Niebieskim. Ksiądz profesor zauważył: "Robiła wrażenie istoty nadziemskiej. Wówczas już nie miałem najmniejszej wątpliwości, że to co znajduje się w dzienniczku o Komunii świętej udzielonej przez Anioła, odpowiada rzeczywistości"

2 października 1938

Siostra Faustyna coraz słabsza, ale zawsze budująca, ze spokojem oczekuje swojego odejścia.

5 października 1938

O godzinie 1600 przyjeżdża O. Andrasz T.J. by wyspowiadać chorą zakonnicę po raz ostatni. O godzinie 2100 ks. Kapelan T. Czaputa, razem z zebranymi siostrami, odmawia u łoża chorej modlitwy za konających. Siostra Faustyna przytomna do ostatniej chwili, łączy się z modlącymi. O godzinie 2245 Siostra Maria Faustyna Kowalska, po długich cierpieniach znoszonych z wielką cierpliwością, odchodzi do Pana po nagrodę.

7 października 1938

Uroczysty pogrzeb Siostry Faustyny w Łagiewnikach w pierwszy piątek miesiąca i uroczystość Matki Bożej Różańcowej.

21 października 1965

Po dwudziestu siedmiu latach od śmierci Siostry Faustyny ks. Biskup Julian Groblicki, za specjalną delegacją udzieloną mu przez ks. Kardynała Wojtyłę, uroczystą sesją rozpoczął w Kurii Metropolitarnej Krakowskiej Proces Informacyjny odnośnie życia i cnót Siostry Faustyny. Od tej chwili Siostrze Faustynie przysługiwał tytuł Sługi Bożej.

25 listopada 1966

Przeniesienie szczątków Siostry Faustyny do specjalnie na ten cel przygotowanego grobu w kaplicy Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.

20 września 1967

Jego Eminencja ks. Kardynał Karol Wojtyła uroczystą sesją zakończył Proces Informacyjny Sługi Bożej w Diecezji Krakowskiej.

26 stycznia 1968

Akta procesu informacyjnego zostały przyjęte przez św. Kongregację dla Spraw Świętych.

31 stycznia 1968

Dekretem św. Kongregacji dla Spraw Świętych został otwarty proces beatyfikacyjny Sługi Bożej Siostry Faustyny.

7 marca 1992

Dekret Kongregacji ds. Świętych o heroiczności cnót Siostry Faustyny.

21 grudnia 1992

Dekret Kongregacji ds Świętych zatwierdzający cud przypisywany Siostrze Faustynie.

18 kwietnia 1993

Beatyfikacja Służebnicy Bożej siostry Faustyny przez Ojca Świętego Jana Pawła II na placu Świętego Piotra w Rzymie.

30 kwietnia 2000

Ojciec Święty Jan Paweł II kanonizował siostrę Faustynę. Uroczystości odbyły się w Krakowie i w Rzymie.